खेतका गराहरू चाहँदै खोलाको किनारसम्म पुग्नु पातहरू जस्तै
मायाले औँलाहरू सलबलाउनु
तिम्रो आगमनले त्यसै-त्यसै खुसी अनुभव हुनु
म कसरी व्यक्त गरौँ शब्दमा यी अनुभूतिहरूलाई ?
छुटेका स्टेसन प्रतीक्षालय र अनाम गाउँजस्तै
तिमी आयौ, ओझेल भयौ
तर,
कसरी र किन अड्किएछु म
पासोमा अल्झिएको घाइते हरिणजस्तै तिमीमा ?
तिम्रो शिरमा सजिएको रातो सुनाखरी
यो खोलाको दोभानजस्तो हाम्रो भेट
थाहा छ तिमीलाई ?
तिमी छौ र आकाशमा इन्द्रेणी थियो
तिमीलाई भेटेपछि –
यी बाटाका स्पर्शहरू
यी नदीका आवाजहरू त्यसैत्यसै खुसी थिए
स्वतन्त्र र पीडामुक्त कुनै समयजस्तै ।
आखिर तिमीमा के छ त्यस्तो ?
मनमा भएर अँगालोमा नहुनुको पीडा
तिमीलाई थाहै भएन मैले संसार चियाएको
म, यही उभिएको छु
यी अन्जान मान्छेहरूको भीडमा
मेरो आँखामा छ
एकछिन अघि तिमी उभिएको जमिन र बिदाइका हातहरू
तर,
सुटुक्कै झरेको तारा र तिमी रहनेछौ, सम्झनामा परिकथा भएर ।
